menu

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Όταν το φως συνάντησε το γυαλί... (συνέβησαν θαύματα στο τοίχο..!)



Οχτωβριανά…
Συνεχίζουμε να ζούμε  καθημερινά την  πολιτική αθλιότητα (πολιτικά ψέματα υποκρισίες , πολιτική εκμετάλλευση της πολιτιστικής μας  κληρονομιάς,  συνεχιζόμενες  φορολογικές επιβαρύνσεις  αλλά και μισθολογικές περικοπές  των εργαζομένων, ισοπέδωση των κοινωνικών δομών,  όλα ξεδιάντροπα   βαπτισμένα «αρχή εξόδου από την κρίση» και «ανάπτυξη»
Ευτυχώς που υπάρχουν και οι καλές φθινοπωρινές στιγμές όπως  η πολυπληθής και γεμάτη παλμό συναυλία αλληλεγγύης υπέρ του Κοινωνικού Ιατρείου  με Θανάση και Χαρούλη στο Στρατόπεδο Παύλου Μελά, τα γενέθλια της καρντασίνας μου, τα  καινούργια φθινοπωρινά ξεκινήματα  με νέους στόχους και  δράσεις σε ομάδες και λέσχες φωτογραφίας,    η αναμενόμενη έκδοση του πρώτου φωτογραφικού βιβλίου του Πέτρου Κοτζαμπάση «Εμμονές»: https://www.facebook.com/ObsessionsBook/photos_stream οι  καλές ταινίες της καινούργιας σεζόν (έφτιαξα τη μικρή μου λίστα μ αυτές που είδα αλλά κι εκείνες που θα δω…) οι εκδηλώσεις και παραστάσεις  των Δημητρίων, οι εκθέσεις φωτογραφίας, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που φέτος ξεκινά πιο νωρίς, την τελευταία μέρα τρέχοντος μηνός…

Οι καινούργιες αρχές, οι δράσεις, οι αγωνίες μπερδεύονται γλυκά με την ‘Αγια Καθημερινότητα σ έναν δροσερό, γνήσια φθινοπωρινό Οχτώβρη…

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014


Μια ακόμη αξιόλογη συνέντευξη του Θανάση Παπακωνσταντίνου, αυτή τη φορά  "στο κόκκινο"

Ακούστε: εδώ

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

Αφήνοντας το νησί...

 
 
 

Απολογισμός Σεπτέμβρη…
Τα συνεχή δελτία απώλειας ανθρώπινων ψυχών σε εστίες πολέμου στη Γάζα, την Ουκρανία,  την Συρία και αλλού είναι καθημερινά, ο πρωθυπουργός ξερνάει ψεύτικες εξαγγελίες στην θωρακισμένη ΔΕΘ,  η απαράδεκτη πολιτική εκμετάλλευση της εκσκαφής των καρυάτιδων της Αμφίπολης, το άνοιγμα των σχολείων με προβλήματα, οι περιβόητες και αμφιλεγόμενες αξιολογήσεις, ο  ΕΝΦΙΑ, η ακατάπαυστη χειραγώγηση μας μέσα από τα ΜΜΕ...
Κι όσο για τα προσωπικά, ενώ περίμενα πως τούτο το φθινόπωρο οι μόνες έννοιες μου θα ήταν τα σχολικο-φοιτητικά ζητήματα των παιδιών μου αλλά και το πως θα αποδώσω φωτογραφικά μια- δυό ιδέες που είχα…, μου πρόκυψε αλλιώτικος, έντονος και ζόρικος  Σεπτέμβρης!   Με επιτυχίες και χαρές,  με ανατροπές, περιπέτειες και φόβους  για αγαπημένα  πρόσωπα, με  αγωνίες αλλά και καινούργια ξεκινήματα. 
Κι αφού τα πιο δύσκολα πέρασαν, προσπαθώ να συνηθίσω την καινούργια μου ιδιότητα της μητέρας φοιτητή σε μακρινό νησί. Η εγκατάστασή του εκεί μου έδωσε ταλαιπωρία και  ποδαρόδρομο για αναζήτηση στέγης, κούραση  και διαπιστώσεις για την απανταχού εν Ελλάδι αλλοτρίωση της συνείδησης  των κατοίκων αυτής της χώρας, την κατάπτωση των ηθικών αξιών στο όνομα του νεοπλουτισμού, της ανάπτυξης αλλά κυρίως στο βωμό της αισχροκέρδειας.
Ωστόσο τις μέρες που περιπλανιόμουν στο νησί, έπεσα πάνω σε όμορφα παλιά κτίσματα με έντονα τα ίχνη των διαφορετικών πολιτισμών που συνυπήρξαν στον τόπο, αλλά και σε πολλές γωνιές κι αυλίτσες με αροκάριες και ιβίσκους, μπουκαμβίλιες και γιασεμιά,  που ευφράναν τις αισθήσεις και μαλάκωσαν τον θυμό, λείαναν την απογοήτευσή μου από την ασκήμια, το κιτς, τις αρπαχτές.
Και ευτυχώς συνάντησα κι ανθρώπους αληθινούς (την Ουκρανή πωλήτρια Γιούλια παντρεμένη και με ένα 20χρονο γυιό, την φιλόξενη Ειρήνη τη Σαλονικιά με το καφέ-μεζεδωπολείο «Φωνόγραφος», τον Πέτρο στον «Αραμπά» του με τους ωραίους μεζέδες και τον καλό λόγο στα χείλη, την εξυπηρετική μεσίτρια Νικολίνα κ.ά.) που με την κατανόηση, τον αυθορμητισμό και την ζεστασιά τους, γλύκαναν την ψυχή μου κι άνοιξαν τα μάτια μου καθώς ανακάλυψα όμορφες γωνιές, εστίες αντίστασης πολιτισμικής και πολιτικής...
 Ίσως τελικά να υπάρχει ελπίδα..;